Sebastián Campos nakręcając film zaledwie w ciągu trzech dni, jedynie z zarysem scenariusza, bez żadnych dialogów, stworzył jeden z najlepszych filmów roku. Był to projekt ryzykowny, ale zgodnie z zamierzeniem udało się przedstawić charakter latynoamerykańskiego społeczeństwa.

Akcja rozgrywa się podczas Świąt Wielkanocnych w nadmorskim domu pewnej rodziny architektów. Już od pierwszej chwili jesteśmy świadkami tarć w relacjach między jej członkami, które nasilają się kiedy przyjeżdża Sofia, narzeczona syna. Osoba zmysłowa, emocjonalnie absorbująca, która przywozi ze sobą kosmetyczkę pełną narkotyków...

Święta rodzina to wspaniały przykład filmowej improwizacji. Sebastián Campos nagrał w ciągu zaledwie kilku dni 70 godzin zdjęć, z których przez następne 7 miesięcy komponował swoją opowieść. Aktorzy improwizowali godzinami przy włączonej kamerze sceny, w których równie wielką rolę jak wskazówki reżysera, odgrywały ich osobiste doświadczenia życiowe i wzajemne prywatne relacje. W połączeniu z surową estetyką paradokumentalną powstał film opowiadający szczerze, aż do bólu, o konfliktach, które obecne są w każdej rodzinie. To przede wszystkim ten uniwersalny wymiar filmu zapewnił Świętej rodzinie międzynarodowy rozgłos.

Film zdobył też wiele innych prestiżowych nagród:
najlepszy film, nagroda FIPRESCI Festiwalu Filmów Latynoamerykańskich Tuluza 2006; specjalne wyróżnienie za debiut MFF Austin 2006; nagroda SIGNIS na BAFICI Buenos Aires 2006; nagroda Festiwalu Tout Ecran Genewa 2005; specjalne wyróżnienie Festiwalu Latynoamerykańskiego Lleida 2006; najlepszy aktor Festiwalu Filmów Latynoamerykańskich Viña del Mar 2005